Tag Archives Editor’s Letter

Allereerst wil ik iedereen een beter 2023 wensen! Dit overigens onafhankelijk van hoe goed 2022 was. De Feestdagen is altijd een vreemde periode voor me, omdat ik geen Kerst vier, en eigenlijk ook weinig “overgangswaarde” hecht aan Oud en Nieuw, zeker sinds ik weer in studiejaren leef. Hoezo afsluiting van het jaar? Ik ben nog niet eens op de helft. 2022 maakte voor mij dan ook onderdeel uit van studiejaar 2021/2022, wat uitstekend verliep, en nu van 2022/2023 dat vooralsnog niet bijster denderend gaat.

Sinds de zomer, toen ik met spoed kortdurend in het ziekenhuis opgenomen werd omdat ik fysiek niet helemaal ok was en de daaropvolgende bijstelling van mijn behandeling, gaat het eigenlijk… niet. Het is me niet helemaal duidelijk of het door de medicatiewisselingen komt, of dat het toch de terugslag van De Pandemie is, maar het gaat op alle fronten uitzonderlijk matig. Fysiek sukkelde ik tussen september en december met twee heftige verkoudheden die elk meer dan twee weken bleven hangen. Hierdoor liep ik dusdanige studieachterstand op, dat ik het vak volgend jaar opnieuw ga doen.

Vroeger had ik me letterlijk kapotgewerkt om het vak alsnog te halen, maar in het kader van “Leer Nou Eens Van Je Ervaringen” deed ik dat deze keer niet. En hoewel ik erken dat dat vooruitgang is, is het ook ontzettend demotiverend om meteen het eerste vak van je studie niet te halen. De neiging om de handdoek maar direct in de ring te gooien, is groot, zeker gezien de absolute nachtmerrie die mijn BA Engels was. Hoewel ik op dit moment met een kaakontsteking deal (waar ik uiteraard voor behandeld word), ga ik in januari proberen om het voltijdsvak te halen. Als dat ook niet lukt, dan heroverweeg ik mijn toekomstplannen. Voor de 8 miljoenste keer in mijn leven. Je zou van minder doodmoe worden.

Van schrijven kwam het afgelopen jaar niets. Ondanks dat ik er niet in geloof, lijd ik aan een flinke writer’s block. Zoals bekend is mijn relatie met schrijven moeizaam, en vraag ik me met grote regelmaat af “Why bother?” en overweeg ik alles wat met schrijven te maken heeft in de fik te steken. Dit gevoel is niet nieuw, dat had ik in mijn schoolkrantdagen in 1863 al, maar het komt altijd harder opzetten als ik me niet ok voel. In een crisis moet je echter nooit drastische beslissingen nemen, dus aanstaande vrijdag verschijnt, redelijk op tijd, de round up van december 2022.

Vorig jaar wenste ik iedereen een “beter 2021” en hoewel 2021 beter was dan 2020, was het, voor mij in ieder geval, nog steeds geen leuk jaar. Dat het een iets minder stom jaar was dan het vorige, kwam voornamelijk omdat ik na mijn vaccinaties in april en juni niet meer in continue doodsangst hoefde te leven.

Ook het feit dat ik aan een nieuwe studie begon die tot nu toe erg goed bevalt (altijd een slag om de arm houden – red.), zorgde voor wat vreugd en toekomstperspectief. Hoewel het dus niet overhield, was het in ieder geval genoeg om niet de hele maand “Long December” van de Counting Crows in mijn hoofd te hebben.

Voorzichtig optimistisch en redelijk vers geboosterd wens ik jullie allemaal dan ook een beter 2022. En 2023. Want waarom ook niet.

In de tussentijd zal ik dan een poging wagen om weer eens wat te publiceren, te beginnen met de verlate december round up aanstaande vrijdag.

Waar ik in andere jaren mensen “Een gelukkig [vul jaar in]!” wenste, houd ik het dit jaar bij “Een beter 2021!”, geïnspireerd door de Counting Crows lyrics die al drie weken in mijn hoofd spoken:

A long December and there’s reason to believe
Maybe this year will be better than the last

Want hoewel het natuurlijk elk jaar zo is dat New Year, New You grotendeels onzin is, is het dit jaar natuurlijk 100% flauwekul. We zitten nog steeds midden in een pandemie, en het zal nog wel even duren voordat iedereen van een vaccin voorzien is. Ook is het daarna maar de vraag wanneer de wereld weer “normaal” wordt en hoe dat “normaal” er dan uit gaat zien. Overigens koester ik geen enkele hoop dat deze pandemie voor daadwerkelijke, langdurige, collectieve verandering gaat zorgen in hoe we als mensheid met elkaar, met andere dieren en met de planeet omgaan.

Zoals we sinds maart gezien hebben, zijn een groot deel van de mensen extreem gehecht aan wat ze gewend zijn en hebben ze geen enkele behoefte om hun denkbeelden en/of levensstijl kritisch onder de loep te nemen, laat staan aan te passen. Uiteraard zijn de onderliggende maatschappelijke structuren er ook op gericht om dit zo te houden, maar dat toch vrij stevige gebrek aan bereidheid om je leven ook maar een klein beetje aan te passen vond ik heftig. Ook compassie blijkt op grote schaal nogal een dingetje te zijn, met name het gebrek eraan. Ik verwacht dan ook dat we uiteindelijk grotendeels teruggaan naar “vroeger”. Natuurlijk zullen bepaalde dingen verdwijnen en niet meer terugkomen, maar ik vrees dat dat vooral zaken zijn die nu al ondergewaardeerd en daardoor gesubsidieerd zijn. Laten we hopen dat het meevalt. Laten we ook hopen dat ik volgend jaar niet langer mijn inspiratie uit Counting Crows lyrics moet halen, want damn.

Anyway, fijn dat u er nog steeds bent en een beter 2021!