Vier maanden opnieuw bloggen – een terugblik

by

Grappig is dat toch: zo stelde ik het starten van mijn nieuwe blog zo’n anderhalf jaar uit, en zo heb ik alweer vier maanden bloggen achter de rug. Het duurde een aantal weken voordat ik het idee had weer wat “grip” op het bloggen te krijgen, want hoewel mijn vorige blog(s) uiteindelijk ook een vaste postdag hadden, waren de onderwerpen veel meer random. In geval van “nood” schreef ik gewoon een update over mijn leven. Tijdens het brainstormen voor dit blog echter, besloot ik dat ik dat nu juist niet meer wilde: ik wilde categorieën, thema’s en een heuse editorial calendar, net als een echt tijdschrift.

Waar ik alleen geen rekening mee gehouden had, was dat “ruim vooruit gepland hebben wat voor soort artikel met welk onderwerp er geplaatst wordt” natuurlijk niet hetzelfde is als het artikel geschreven hebben, laat staan het artikel vertaald hebben en dat dat altijd 1 ½ keer zoveel tijd kost dan ik denk (lees: hoop) dat het duurt. Ook het werken met WordPress.org bleek, ondanks dat ik jaren met WordPress.com gewerkt had, toch een wat hogere leercurve te hebben dan ik verwachtte. Het voordeel dat je álles aan kunt passen aan je template, is tegelijkertijd ook meteen het grote nadeel: het duurde even voordat alles er uitzag zoals ik dat wilde.

Wat wel precies zo prettig was als ik hoopte dat het zou zijn, is de editorial calendar. Nu al weten welk artikel in welke categorie op welke datum in augustus gaat verschijnen, maakt me blij van binnen. Natuurlijk ben ik flexibel genoeg om een artikel naar voren te halen of naar achteren te schuiven, maar het feit dat ik een stok achter de deur heb – ook in de vorm van een vaste uploaddag, helpt me enorm. Zoals veel mensen waarschijnlijk, merk ik namelijk dat als ik dit niet heb, er weinig uit mijn vingers komt. Niet eens zozeer omdat ik niks te melden heb, of omdat het me niet interesseert, maar omdat dagelijkse beslommeringen de neiging hebben om alle beschikbare tijd op te slokken. “Nu even niet, ik heb een deadline” is nu eenmaal een betere motivator dan “Ik schrijf wel weer wanneer ik tijd heb”.

Daarnaast ben ik dit blog ook gestart om weer ruimte te hebben om interviews te plaatsen en om te oefenen met stijlvormen waar ik niet zo goed in ben. Want, ook net zoals veel andere mensen, heb ik de neiging om alleen dingen te doen die me makkelijk(er) afgaan. Nu gaat schrijven me sowieso redelijk moeilijk af, zeker gezien hoe lang ik al schrijf en hoeveel ik ondertussen al geschreven heb. Het schrijven van verslagen echter kostte me echt disproportioneel veel moeite. Voor mijn gevoel kwam ik nooit verder dan een suffig “en toen en toen/je had erbij moeten zijn” verhaaltje, waardoor ik ze op mijn vorige blog nauwelijks schreef. Dus om mezelf eens uit te dagen, heb ik de categorie “En op pad!” in het leven geroepen, waar ik verslag doe van dingen buitenshuis. Dat ik hierdoor wat vaker gericht mijn huis verlaat en niet meer achteraf hoef te realiseren dat die tentoonstelling waar ik heen wilde, nét gemist heb, is een prettige bijkomstigheid.

Al met al bevalt opnieuw bloggen mij tot nu toe uitstekend, en in ieder geval tot het einde van dit jaar verschijnen er daarom elke woensdag weer posts in de verschillende categorieën, die eigenlijk voor zich spreken: in “Een mening” heb ik een mening, “Interview” is een interview (ik zoek nog twee mensen die geïnterviewd willen worden!), in “En op pad!” ga ik de deur uit en aan het eind van de maand volgt de round up van alle dingen die ik die maand gelezen/gezien/geluisterd heb en die ik graag wil delen.

Volgende week verschijnt hier een post over intermenselijk contact en social media. Tot woensdag!

0