Morsdood.
De eerste keer dat ik dat hoorde, was tien jaar geleden, in 2008. Een of andere kerel die een blog bijhield, besloot dat bloggen “so 2004” was en schreef er… een blogpost over, die begrepen werd als “Bloggen is dood!!eleventy!!”.
Hij had wel een beetje een punt wat betreft het feit dat dingen niet meer waren zoals vroeger: waar in het prille begin toch wel iets van programmeren af moest weten om een blog online te zetten, maakten blogplatforms als Blogger, WordPress en niet te vergeten het legendarische Web-streepje-Log het voor iedereen mogelijk om binnen een paar minuten een blog aan te maken. Daar zaten pareltjes tussen, maar ook een boel drek.
Daarnaast was er natuurlijk de opkomst van het pro-bloggen: waar het eerst gewoon een hobby was *kuchvoornerdskuch*, zorgde de bloghype dat bedrijven plots inzagen dat er geld te verdienen was met #spon. En hoewel het natuurlijk hartstikke leuk was dat een groep mensen nu van hun hobby hun beroep konden maken, leidde het ook tot een boel ongeïnspireerde eenheidsspon. Ook besloten door de jaren heen veel mensen te stoppen met bloggen: geen zin meer, geen tijd meer, geen zin meer om er tijd voor vrij te maken.
Het feit dat dingen veranderen, maakt echter niet dat je ze zomaar dood kunt verklaren. Punk bijvoorbeeld, is nog steeds “not dead”, en ook zines zijn (ondanks dat men verwacht had dat de komst van weblogs ze overbodig zou maken) nog steeds springlevend. Zie ook doodverklaarde zaken als “papier” (zou vermoord worden door de computer) en “boeken” (zouden omgelegd worden door de e-reader) die nog steeds in ruime mate aanwezig zijn in ieders leven.
Denk ik dat het starten van een blog in 2018 een garantie is voor duizenden bezoekers, honderden comments, dat de bedrijven met #spon in de rij zullen staan en dat het een – zoals we dat in het Amsterdams zeggen – one way fast track ticket to fame is? Natuurlijk niet. Maar, en misschien ben ik naïef en weet ik niet goed hoe het in de wereld werkt, is dat dan voor al die miljarden mensen die ooit een blog begonnen zijn, DE reden om dit te doen? Ze zullen ertussen zitten hoor, maar dat zijn dezelfde mensen die op de YouTube golf sprongen en daarna een greep naar Instagram fame deden. Voor het merendeel van de mensen geldt volgens mij toch gewoon dat ze iets willen delen, contact willen maken, gezien/gelezen willen worden.
Voor mij in ieder geval wel. Ik heb behoefte aan een plek waar ik genuanceerd en uitgewerkt Een Mening kan verkondigen, waar ik dingen kan delen die me inspireren, waar ik zowel tekst als film als beeld kan gebruiken op dezelfde pagina, en de beschikking heb over makkelijk aan te klikken links. Waar ik alle tijd en ruimte heb, en niet afhankelijk ben van een beperkt aantal tekens, zoals bij Twitter, of de bereidheid van de kijker om ook de tekst onder het plaatje te lezen, zoals bij Instagram. Waar ik gewoon kan heten zoals ik het liefst heet, en niet gedwongen word om mijn “echte naam” te gebruiken die men vervolgens, zelfs na paspoortbewijs, weigert correct te spellen. U begrijpt wel dat een post over mijn hartgrondige hekel aan Facebook in de maak is. Volgende week echter eerst wat gezelligheid, namelijk een interview… met mij!
Bloggen is dood, lang leve het bloggen! Tot woensdag!
0
Felis Silvestris
januari 11, 2018Srsly deed FB zo moeilijk?
LP
januari 11, 2018Sterker nog, FB doet nog steeds zo moeilijk: ze weigeren mijn naam correct te spellen. Sterker nog, ze beschouwen de zaak als afgedaan en weigeren er verder nog iets mee te doen. Maar daarover binnenkort een blogpost.