Wie ben je en waarom?
Ik ben Samantha, oftewel ChronicVillainy. Ik ben wat men omschrijft als een ‘nerd’ of ‘geek’, en dan vooral op het gebied van boeken, games en anime/manga (“dat Japanse spul”). Ik heb altijd wel interesse gehad in verhalen en in personages. Boeken, maar ook anime/manga, zijn breed qua onderwerpen en genres, dus er is voor iedere bui wel wat leuks of interessants te vinden. Ik lees/kijk dan ook dingen uit verschillende genres.
Games liggen in het verlengde hiervan; het zijn eigenlijk ‘gewoon’ interactieve verhalen waarbij je de progressie zelf in de hand hebt. Niet alleen door of je wel of niet Monster A kunt verslaan, maar ook om tussendoor een side quest te doen. Ik speel dan ook voornamelijk games waarbij de nadruk op het verhaal en de personages ligt. Goede verhaallijn, interessante worldbuilding, karakterontwikkeling, gelaagde personages/grijze moraliteit zijn dingen waar ik blij van word.
In het dagelijks leven werk ik in een boekwinkel. Alle clichés die je tegenkomt over klanten zijn waar, maar er zitten hele leuke mensen tussen. Ik heb een paar leuke gesprekken gehad over de boeken van Stephen King, met een meisje goede fantasy-titels uitgewisseld, of met klanten gepraat over een boek dat ze kopen dat ik dan toevallig net gelezen heb en heel goed vond.
Tenslotte word ik ook heel erg blij van mijn hond Tali. Ik ben sowieso dol op dieren. En op draken.
Waar en wanneer is je interesse in verhalen ontstaan? Op welke manieren spelen verhalen een rol in jouw leven?
Ik was als klein kind al dol op verhalen. Mijn ouders zijn zelf geen grote lezers, maar ze hebben mij gestimuleerd om wel te lezen, en we gingen dan ook altijd naar de bibliotheek om boeken te lenen. Ik vond het heerlijk om weg te dromen bij boeken en in een andere wereld te stappen.
Ik heb heel lang geen gameconsole gemogen, maar op mijn 12e kreeg ik dan eindelijke een PlayStation 1 want ik wilde zo graag die Spyro the Dragon-games, want de hoofdpersoon is een paars draakje). Toen kwam de Pokémon-hype, wilde ik ook een Nintendo 64, en al snel speelde ik mijn eerste Zelda-game. Daarna ben ik games steeds meer gaan waarderen als een medium dat goede verhalen weet te vertellen. De anime en de manga volgden een aantal jaar later.
Ik vind het fijn iets productiefs te doen met mijn interesses, dus mijn hobby’s liggen in het verlengde van mijn interesse in verhalen. Ik schrijf bijvoorbeeld tegenwoordig voor de AniWay, een blad over Japanse popcultuur.
Over het algemeen schrijf ik recensies over anime/manga-series en games, maar soms ook evenementverslagen. Ik ben begonnen als proeflezer en ben toen in het schrijven gerold omdat er last-minute een artikel nodig was. Als ik door mijn enthousiaste recensie ook maar één persoon geïnteresseerd krijg in de serie/game, dan is mijn doel eigenlijk al bereikt.
Het is vrijwillig, maar ik vind het ontzettend leuk om te doen en op deze manier met mijn interesse bezig te zijn. Bovendien is het ook gewoon een fijn excuus om over mijn favoriete series te zwetsen – of ‘verantwoord’ mijn gal te spuwen over series die ik minder vind. Verder doe ik ook wat redactiewerk voor het blad. Met taal bezig zijn en schrijven is ook iets waar ik blij van wordt, dus dit is een gouden combinatie. Daarnaast heb ik ook een blog waarop ik boekrecensies schrijf genaamd Bookish Villainy.
Ik teken ook af en toe, vooral fanart.
Voor mij is dat een manier om mijn waardering voor een serie/personage te uiten. Mijn vroegere hobby’s (cosplay, roleplaying, het sparen van figures) waren ook een manier van waardering uiten, maar het tekenen geeft me wel de meeste vrijheid; ik kan zo focussen op aspecten van een serie/game/personage die ík interessant vind.
Het is wel iets waar ik echt voor moet zitten, dus soms wil het, ondanks de ideeën, er wel eens even bij in schieten. Ik vind het ook leuk deze tekeningen te delen; ik heb zo wel eens leuke gesprekken gehad op DeviantArt over hetgeen wat ik had getekend, omdat ik een nieuw perspectief gaf waar niet iedereen bij stilstond. Ik vind het trouwens ook interessant om te zien waar verhalen vandaan komen (zoals mythologie of folklore). Daarbij kunnen verhalen simpelweg een ander perspectief bieden dan dat van jou, en dat is ook waardevol.
Creativiteit speelt een grote rol in je leven. Hoe is dat ontstaan?
Ik teken en schrijf eigenlijk al van kleins af aan. Ik wilde vroeger dan ook altijd tekenares of schrijfster worden – én dierenarts… geen van allen is echt gelukt. Uiteindelijk is het voornamelijk een hobby gebleven, maar wel eentje die voldoening geeft. Ik verzon vroeger ook graag zelf verhaaltjes en maakte ook de bijbehorende tekeningen. Ik denk dat ik echter wat ‘serieuzer’ begon met tekenen toen Dragon Ball Z op televisie kwam hier in Nederland. Ik tekende stapels A4’tjes vol met fan art. Deze tekeningen waren niet zoveel soeps, maar ik denk wel dat het het willen uiten van mijn waardering voor iets wel heeft aangewakkerd.
Zou je wat meer willen vertellen over de onderwerpen van je BA en je MA scriptie, en hoe je op die onderwerpen gekomen bent?
Mijn BA-scriptie heette “Revisiting Wonderland: Neo-Victorianism and Female Empowerment in American McGee’s Video Game Adaptations of Alice in Wonderland”. De games in kwestie, American McGee’s “Alice” en “Alice: Madness Returns” zijn nogal duistere en ‘gothic’ adaptaties van Alice in Wonderland, maar vooral toen ik de laatste game speelde viel de symboliek van Wonderland in verhouding tot de Victoriaanse tijd me heel erg op.
Echter, het zijn wel bepaalde cliché’s wat betreft ons beeld van de Victoriaanse tijd, die vooral te zien zijn in adaptaties van Victoriaans werk. Ik was nieuwsgierig of die cliché’s er gewoon in zaten om het “duister” te maken, of dat ze toch echt iets betekenden. In mijn scriptie analyseerde ik de symboliek en vergeleek ik die met welbekende Neo-Victoriaanse tropes. Het viel me op dat de games er een loopje mee namen en een boodschap gaven over Female Empowerment die afweek van de cliché’s.
Mijn MA-scriptie luidde “Someone had Vomited Over the Round Table: The Shift from Malory and Bakhtin’s Grotesque Realism in Bernard Cornwell’s The Warlord Chronicles”. Ik ben nog het meest trots op de titel. Tijdens mijn studie Engels raakte ik geïnteresseerd in de Koning Arthur-legende, en het is vooral fascinerend wat verschillende schrijvers/makers met de legende doen. “The Warlord Chronicles” van Bernard Cornwell is een van mijn favoriete boeken, ondanks dat het een erg vrije (en gritty) adaptatie is.
Ik wilde graag mijn masterscriptie hierover doen, en heb Cornwell’s werk vergeleken met “Le Morte D’Arthur” van Sir Thomas Malory. Vroeger werden vooral de ridders en de edelen gezien als een ideaal, en werd ‘het lichamelijke’ geassocieerd met het gewone volk. In Malory’s werk waren de gevechten vrij bloederig, maar verder hadden ridders zelden een bad nodig en aten ze maar af en toe. Dit was een groot contrast in Cornwell’s werk, waarbij de ridders (hier krijgers), boerden, seks hadden, aten, en zweetten en elkaars adem roken in een schildmuur. Ik heb… bijzondere passages geciteerd in mijn scriptie.
Wat zou je graag willen bereiken in je leven?
Ik wil me graag blijven ontwikkelen en iets toevoegen, iets creëren en dat delen met andere geïnteresseerden. Dat is toepasbaar op mijn interesses, maar ook op andere facetten van het leven.
(Foto’s door Samantha)
Links:
***
Volgende week leest u hier een verslag van een ochtend zeep maken in de serie “En op pad!” Tot dan!
0