Ook dit jaar las ik op meer plekken dan me lief was “New Year, new you!”, waarop ik slechts kon denken “Nah, new year, precies dezelfde you”. Want het is natuurlijk dikke flauwekul dat je plots, letterlijk van de ene op de andere dag van persoonlijkheid verandert. Het bewijs hiervoor heb ik gisteren nog geleverd, toen ik – Uitsteller Extraordinaire – de deadline voor dit stuk met razende vaart langs mij heen zag vliegen.
Maar ook bij mij piept er dan toch een stemmetje op dat zegt: “Maar misschien is het deze keer anders?” Want niet eens zo heel stiekem ben ik natuurlijk de ideale kandidaat voor dit soort magisch denken, want Angstig.
In mijn slechtere periodes was mijn leven één bonk drang en dwang tot verbetering. Een leven geregeerd door to do lists en productiviteit, “zelfverbetering” (al dan niet via zelfhulp) gebruikend als angstbeheersing. Gek genoeg werkten deze pogingen tot angstbeheersing op de korte termijn wel (“veel gedaan, ben goed bezig”) maar op de langere termijn juist averechts. Ik was nooit “uitverbeterd”, sterker nog, bij elke verbetering ontdekte ik iets nieuws wat ook beter kon (zowel qua huisinrichting, werkstroomlijning als persoonlijkheid). De to do list werd steeds langer en de stress en de angst namen toe. Angstbeheersing die voor angst zorgt: hoe contraproductief wil je het hebben?
Daar komt bij dat ik mezelf vrijwel continu wil heruitvinden. Deels is dat de aard van het beestje: ik heb een snel verveelde, creatieve geest die in mijn huidige leven niet voldoende vrijheid en/of stimulatie krijgt, dus dan neem ik maar nieuw haar. Ook ben ik op een impressionable age zeer sterk beïnvloed door zowel Bowie als Madonna.
Dus in die zin begrijp ik de aantrekking van “New year, new you” als geen ander. Het geloof in de illusie van absolute maakbaarheid, de overtuiging dat je jezelf tot iets kunt maken wat je eigenlijk niet bent, omdat je gelooft dat als je maar anders was, je niet [vul in] was, is een perfecte vlucht. Terwijl je droomt van hoe alles zou zijn als je eenmaal, plots en op magische wijze van het ene op het andere moment anders zou zijn, hoef je je niet bezig te houden met de daadwerkelijke maakbaarheid die binnen je bereik ligt, zoals in therapie gaan, gaan trainen, je zooi opruimen, een opleiding of cursus doen, werken aan je projecten of je carrière in eigen hand nemen. Zaken die tijd, energie en geld kosten, en waarbij succes niet gegarandeerd is, maar die een stuk tastbaarder zijn dan stilletjes dromen dat je op een donderdagochtend wakker wordt als zo’n leuke fashion/muziek/diy/bullet journal YouTuber met 75k volgers op Insta. Terwijl je niet eens een YouTube kanaal hebt. Ik heb het hier helemaal niet over mezelf, hoe komt u erbij?
