Allereerst uiteraard een gelukkig 2019! Verder hoop ik dat iedereen die dit leest nog in het bezit is van evenveel ledematen, huisdieren en huisgenoten als voor de jaarwisseling. En dat er snel een einde komt aan dat levensgevaarlijke geknal.
Hier op Featured Mag verandert er in het komende jaar voor zover ik nu kan overzien niet veel. De huidige categorieën blijven bestaan, en ik update een keer per week – op donderdag dit jaar. Dit voornamelijk omdat ik dan de data op mijn editorial calendar niet aan hoefde te passen. Ook zal ik elke maand weer iemand interviewen die graag geïnterviewd wil worden. Ik heb nog een aantal mensen in de wachtrij, maar als u dit leest en denkt: “Ja! Dat lijkt me leuk!” dan kunt u een comment achterlaten, me een DM sturen op Instagram of een mail sturen naar info [at] featuredmag.nl en dan verzin ik wat vragen.
Volgende week leest u hier een post over goede voornemens, FOMO en bucket lists. Die ik uiteraard nog moet schrijven, dus wat mijn conclusie is, is ook voor mijn nog een verrassing.
Rest mij u nog de volgende wijsheden van Bill en Ted mee te geven:
Een kleine berekening leerde me dat dit de 14e keer is dat ik een eindejaarspost schrijf (ik had hiervoor een ander blog), en net zoals alle andere jaren kwam deze post maar moeizaam uit mijn pen. De laatste maanden kwam sowieso alle schrijverij maar moeizaam uit mijn pen: blijkbaar heb ik gedurende deze zomer een groot deel van mijn schrijfkruit verschoten aan brieven en emails aan de woningbouwvereniging met het steeds dringender wordende verzoek om de dakgoot te fixen, omdat ik best van zwembaden hou, maar er niet nogmaals eentje in mijn woonkamer wil.
Zoals altijd, houd ik vanaf nu tot 3 januari een internetbreak, waarin ik deze keer ga proberen om nog een paar extra boeken aan mijn Goodreads eindejaarslijstje toe te voegen, want 8 niet-studieboeken in 1 jaar is eh, bar. Wel las ik een boel artikelen en studieboeken (opnieuw), want zoals de goede opletter al begrepen heeft, ben ik weer begonnen met het afmaken van mijn scriptie. U hoort het als ik klaar ben.
Een mysterieuze vleesallergie, veroorzaakt door teken. Wel wil ik over dit artikel 2 dingen opmerken: 1) ik vond dat er redelijk dramatisch gedaan werd over het niet kunnen eten van vlees. Er zijn miljarden mensen veganistisch, dus dat is zeer zeker een optie. Ik zou – geheel bevooroordeeld – zeggen dat het een betere optie is dan f*cking emu’s eten, en 2) wat betreft medicaties en vaccinaties waar dier in zit: zullen we daar gewoon mee ophouden? Varkens hebben hun eigen hartkleppen hard nodig en kunnen deze niet vrijwillig afstaan. Als er geen geelgroene meerkat in je vaccin zit, hoeft er ook niet uitgezocht te worden dat extract van die geelgroene meerkat wel of niet voor een allergische reactie bij de vleesallergischen kan zorgen. En dan hoef ik me nooit meer af te vragen of ik afgelopen week geelgroene meerkat ingespoten heb gekregen.
Ik ben geen voorstander van het Nederlandse vuurwerkbeleid, maar als je dan toch met je (al dan niet dronken) harses explosieven in de fik gaat steken:
Schone schijn: in Nederland verkeren ruim 350.000 zelfstandige ondernemers in ernstige financiële problemen. Deze documentaire volgt 1 van die 350.000 ondernemers en toont de impact die het heeft op zijn leven en het leven van zijn gezin.
dat ik ooit maakte toen het ding mijn uitzicht verpestte, ga ik ze toch wel missen. Het is echt een end of an era zoals we dat in het Amsterdams zeggen.
Het museum is gevestigd in een herenhuis van meerdere verdiepingen, er is een vaste collectie en er zijn tijdelijke tentoonstellingen. Omdat het pand ietsje groter was dan ik verwacht had en er dus veel meer te zien was dan ik gedacht had, besloot ik eerst de tijdelijke tentoonstellingen te bekijken. Mocht ik dan in tijdnood komen, dan kon ik nog een keertje terugkomen voor de vaste collectie.
Duidelijke taal én een pijl: zo heb ik mijn tentoonstellingaanwijzingen graag.
Hoewel ook zeer geschikt voor volwassenen, was er rekening gehouden met de doelgroep.
Wat ik erg leuk vond aan deze tentoonstelling, was dat je niet alleen “af” werk te zien kreeg, maar ook het maakproces. Quentin Blake leidt je als het ware door zijn leven heen, en legt uit hoe hij tot bepaalde beslissingen kwam, en laat zien dat ook bij hem het soms een kwestie van vrij letterlijke trial and error is. Dat geeft de burger moed.
Deze vis. <3!
Een close up van een originele illustratie uit zijn allereerste boek, inclusief Tipp-Ex.
Een van mijn favoriete illustraties uit Ieorg Idur, een charmant verhaal mét happy end. Ja, ook voor deze schildpad.
Een eerste schets voor de illustraties van Charlie en de Chocoladefabriek.
Een schets en de uiteindelijke illustratie.
Een zelfportret.
De tentoonstelling is uiteraard een heel stuk uitgebreider, er zijn niet alleen illustraties te zien, maar ook boeken en videointerviews, maar aangezien de tentoonstelling nog loopt, beperk ik me tot deze korte impressie. Mocht je in de gelegenheid zijn om naar Museum Meermanno in Den Haag te gaan, dan zou ik dat zeker doen. Zoals ik hierboven ook al schreef en op de eerste foto van de poster te zien was, de tentoonstelling loopt nog tot 3 maart 2019.
Disclaimer: zoals op alle “En op pad!” posts is ook op deze post “zelf geboekt, zelf betaald, zelf enthousiast geworden, zelf geschreven”-van toepassing.
