Corrie van Gorp (1942-2020) had een feilloos kompas voor de snelste route naar de lach. Waarbij ik op wil merken dat zij niet alleen “aanvankelijk balletdanseres wilde worden”, maar dat ook daadwerkelijk 10 jaar lang professioneel geweest is, bij zowel Het Nationale Ballet als de voorloper hiervan, Het Amsterdams Ballet. Het was een echte, echte, zoals wij dansante types (waar ik mezelf ondanks alles nog steeds toe reken) zouden zeggen;
Voor iedereen die eigenlijk niks meer echt “leuk” vindt op het moment, dit artikel onderzoekt dat gevoel en geeft wat mogelijke verklaringen: What was fun? As we adjust to the “new normal,” something’s missing.
Moon Jar: the Art of Imperfection: “Embraced the Modernist principles of simplicity, truth to materials, form following function and the idea that less is more. The Moon Jar finally reveals its appearance after 18 century by a hand of ceramist Yang Gu and tells us a great lesson to our life”;
Tot de dood ons scheidt: “Uit elkaar gaan als je bijna 70 bent is verdrietig, maar ook moedig, soms zelf noodzakelijk. ‘Tot de dood ons scheidt’, dat is wat Marga en Mat, Gerda en Bennie elkaar beloofden. Na bijna veertig jaar huwelijk en een gedeeld leven met kinderen en kleinkinderen, besluiten ze alsnog uit elkaar te gaan. In de spreekkamer van de mediator regelen ze hun scheiding. Ze bespreken de oorzaak van hun breuk, maken zich emotioneel los van elkaar, verdelen de boedel en zetten uiteindelijk een handtekening onder hun echtscheidingsconvenant”;
Yohji Yamamoto: Rebel in black: “Al veertig jaar lang weet modeontwerper Yohji Yamamoto aan de top van de modewereld te blijven met zijn ontwerpen voor soepele, gedrapeerde, vaak zwarte kleding”;
Dries: “Vijfentwintig jaar later is het modehuis van Dries van Noten nog altijd onafhankelijk in een periode waarin de meeste huizen opgekocht zijn door conglomeraten. Regisseur Reiner Holzemer is de eerste filmmaker die toestemming kreeg de ontwerper te volgen tijdens het maken van zijn collecties maar ook privé. De prachtige tuin bij het landhuis dat Van Noten samen met zijn partner en hond bewoont, blijkt een bron van rust en inspiratie voor hem”;
Zouden ze het weten: “De Belgische juf Magalie was 23 jaar toen ze onterecht beschuldigd werd van kindermisbruik. Na zes jaar probeert Magalie opnieuw om juf te zijn. Waar vind je de kracht om door te gaan als de maatschappij zijn oordeel al klaar heeft? Gaat het haar ondanks alles lukken?”;
Black to Techno: “Black To Techno delves into the origins of the genre in Detroit, drawing parallels between the machine-like production lines of the city’s manufacturing heritage and the roots of black music in drum patterns and percussive variation. It features contributions from pioneering spoken-word and hip-hop group The Last Poets and Detroit DJs Stacey Hotwaxx, DJ Minx and DJ Holographic. Exploring how the music found kindred spirit in the post-reunification Berlin of the early ’90s, the film weaves together a multi-layered narrative, structured with a nod to public access television”;
I Was There When House Took Over the World: ” ‘I Was There When House Took Over the World’ (2017) gaat over hoe de dood van disco het meest iconische geluid in de hedendaagse dancemuziek voortbracht: house. De documentaire laat zien hoe jonge zwarte ondernemers een muziekimperium creëerde dat uiteindelijk de hitlijsten over de hele wereld bereikte met artiesten als Nile Rodgers, Marshall Jefferson, Honey Dijon en vele anderen;
Diva Fong Leng: “Fong Leng is als modeontwerpster een icoon. Haar uitbundige ontwerpen met allerlei dieren appliqués zijn onderdeel van ons nationale geheugen en brachten een revolutie teweeg in de modewereld van de jaren ’70. Mensen vochten om kaartjes voor haar groots opgezette modeshows. De documentaire Diva Fong Leng laat allerlei nooit vertoonde beelden zien van de megalomane modeshows in de Beurs van Berlage en Carré, aangevuld met beelden van nu. Want ook nu is Fong Leng nog een toonbeeld van creativiteit en ambitie. De documentaire toont haar eigenzinnigheid en anti-burgerlijke inborst. We zien ook dat ze niet graag de touwtjes uit handen geeft, ze bemoeit zich volop tegen “haar” film aan. Een film die de kracht van een vrouw laat zien die tot hoge leeftijd bezig blijft met creëren”;
No Memory is Ever Alone: Catherine Panebianco gives life to pictures from the past by photographing them in new settings, refreshing the ritual and recycling her family’s memories.
Noodweer, ik ben niet begonnen: “Vier mensen vertellen over de emotionele gebeurtenissen die hun leven voorgoed veranderden. Ze waren allemaal slachtoffer in een situatie; maar omdat ze zichzelf met geweld moesten verdedigden veranderden ze in daders”.
Most commented posts
Deze maand – februari
Gelezen – Online Geef de daklozen maar weer de schuld: How the Homeless Ended Up Being ...
Interview met LP (dat ben ik!)
Toen ik als tiener in mijn Andy Warhol-fase voor het eerst het blad Interview te ...
Ik haat “Africa” van Toto
Hai! Ik ben LP en ik heb een gruwelijke hekel aan het nummer “Africa” van ...