In een poging het herstel van mijn achillespeesblessure te bespoedigen, heb ik in zowel november als januari een Shockwave behandeling bij de sportarts ondergaan. Na elke behandeling mocht ik twee dagen eigenlijk niet, en de 12 dagen daarna zo min mogelijk lopen. Mezelf kennende, besloot ik dat ik een extern middel moest inzetten om ervoor te zorgen dat ik niet op dag 3 dwars door alle pijn heen de Jan Schaefferbrug op zou banjeren, om vervolgens in de woonkamer een aerobicvideo te doen. File under: de manier waarop ik deze blessure opgelopen heb. Hoewel ik dol ben op ezels, probeer ik mij niet langer twee keer aan dezelfde steen te stoten. Dit in het kader van “Leer nou eens van je ervaringen/Nokken met die Olga de Haas shit”.
Geïnspireerd door een video van Hannah Witton kocht ik dus een opvouwbare wandelstok, die in mijn handtas paste. Deze stok zou er niet alleen voor zorgen dat ik steun had en niet te snel kon lopen, maar hij zou ook een signaal afgeven aan de buitenwereld: ik loop moeilijk, jaag mij svp niet op. Want Nederland in het algemeen en Amsterdam in het bijzonder is een opgefokte bende.
Dat weet ik natuurlijk al jaren, maar het is elke keer dat ik letterlijk niet meer zo snel meekom door ziekte of blessure toch weer een schok. Met name de Amsterdamse openbare ruimte is op geen enkele wijze geschikt voor mensen die minder, laat staan niet, mobiel zijn. Overal staan fietsen, stoepranden zijn onmogelijk hoog, liften en roltrappen zijn regelmatig óf defect óf geblokkeerd door (jawel!) een fiets, verkeerssituaties zijn vaak volkomen onoverzichtelijk. Ook moet ik de eerste egale Amsterdamse stoep nog tegenkomen. Ik heb me laten vertellen dat dit komt door het waterpeil en niet doordat de stratenmakers geen straten kunnen maken.
Dan zijn er nog de vrijwel constante verbouwingen en wegwerkzaamheden op verschillende plekken in de stad. En daar bovenop komt nog de enorme bak toeristen én een nog altijd aanzienlijke bak bewoners die door deze chaos heen op tijd op hun werk proberen te komen. De situatie die dan ontstaat, kan niet anders omschreven worden dan als “een zootje”. Amsterdam is duidelijk een stad voor jonge, gezonde mensen geworden, en ik hoef u niet te vertellen dat dat Niet Ok is.
Karl Lagerfeld is overleden. Hoewel ik in mijn jeugd erg onder de indruk was van zijn werkethos, zijn creativiteit en zelfs mijn favoriete parfum aller tijden (Chloé by Karl Lagerfeld, de discontinued 1975 editie) uit zijn “stal” kwam, kan ik tegenwoordig niets anders dan me aansluiten bij dit artikel: Stop mourning oppressors: anti-condolences for Karl Lagerfeld. Want er zijn grenzen aan “excentriek” en die heeft hij keihard overschreden.
Can a Night Owl Become a Morning Person? Uit mijn persoonlijk ervaring kan ik zeggen: nee. Met een boel pijn, moeite en uitputting kun je jezelf wat vroeger martelen, maar het beste is om “gewoon” een baan te zoeken waarbij je niet om 6 uur ‘s ochtends op moet staan. Hier zou tijdens beroepskeuzetesten op school véél meer aandacht aan besteedt moeten worden.
Mark Hollis van Talk Talk overleed deze maand ook. Hoewel in muziekkringen de latere albums als meesterwerken worden gezien, is het album It’s my life altijd mijn favoriet geweest. Het is misschien zelfs wel een van mijn top 5 favoriete albums ooit.
The radical story of Patty Hearst. Ik weet het niet. Natuurlijk zijn het vreselijke feiten en daar moet niet licht over gedacht worden, maar ik heb heel veel moeite met alle types in de docu die met flinke stelligheid beweren precies te weten wie zij was, wat zij dacht en waarom zij op een bepaalde manier handelde, en volkomen voorbijgaan aan hoe trauma werkt. Katja de Bruin heeft er veel nuttigs over te melden.
Momenteel te zien op Picl en in diverse filmhuizen: Het wonder van Le Petit Prince, over vertalers van bedreigde talen het boek gebruiken om hun taal te behouden.
Klem aan de kade: een groep woonbootbewoners strijdt voor het behoud van hun woning en leefomgeving en tegen de werkelijk Kafka-eske praktijken van de gemeente.
Over bedonderen geproken: Slecht nieuws is een interactieve website waar jongeren (en ouderen) in real time kunnen meemaken hoe makkelijk het is om nepnieuws te creëren.
Nu dat de Umbrella Academy serie op Netflix is verschenen, kan de Umbrella Academy umbrella weer in productie genomen worden? Please?
Deze maand ging razendsnel en niet alleen omdat ik een groot deel van de maand langzaam gelopen heb vanwege de behandeling van mijn achillespeesblessure. De “En op pad”-post over mijn avonturen met mijn stok heeft u nog van mij tegoed, eerst maar eens de round up van deze maand posten.
Op mijn Goodreads kunt u zien dat ik ook dit jaar weer meedoe aan de reading challenge. Ik ben van plan om ook dit jaar weer minimaal 12 boeken te gaan lezen zo tussen alle andere dingen door. Gek genoeg was het eerste boek wat ik dit jaar las (“Liefdesbang”) een lastige: hoewel ik de premisse (heeft er ook iemand 3 eeuwen geleden 20 seconden filosofie gestudeerd – red.) heel interessant vond, vond ik het boek zelf qua inhoud een beetje alle kanten op zwalken. Een goede editor had hier zoveel meer uit kunnen halen.
Balletdanser Sergei Polunin loopt al langer op diverse vlakken gierend uit de hand, wat door de (ballet)wereld tot nu toe onder het mom van “getormenteerde artiest” weggewoven en soms zelf gestimuleerd werd. Nu lijkt voor het Paris Opera Ballet echter de maat vol. Ik ben benieuwd of deze consequenties gevolgen gaan hebben. Ik vrees echter dat alles bij het oude zal blijven totdat hij zichzelf zowel sociaal, fysiek als mentaal volledig gesloopt heeft. En zijn adorerende publiek maar klappen. Pure levensverspilling.
The Black Parade. Hoewel ik het album van a tot z tot hidden track (vooral de hidden track) uit mijn hoofd ken, moest ik er plots spontaan van huilen deze keer.
Surviving R. Kelly. Al sinds dat ik een muziekliefhebbende tiener in een middelgrote provinciestad in het oosten van het land was (ja, in de jaren ’90, ja, in het pre-internettijdperk), wist ik via welingelichte bronnen dat die vent Foute Boel was. Kortom: iedereen wist het. Niemand deed wat. Nu is iedereen geshockeerd, en spreekt er schande van. Maar gaat er eindelijk ingegrepen worden? Ik hoop het, maar ik heb er een hard hoofd in. Calvin Michaels heeft er een boel nuttigs over te zeggen.
